Credo

Wieczór 
Chwila 
wypełniona ciszą 
Siedzisz 
ciepłą smugą światła 
owinięta 
Wokół 
sączy się 
pomarańczowa słodycz 
pod firankami rzęs 
dwa nieba 
zasłonięte 

Czekasz 
a mnie żal 
tę chwilę burzyć 
milczę 
o pracowitym dniu 
nie wspomnę 
to bitwa nieskończona 
I zamiast słów 
twój wizerunek 
badam w ciszy 
choć tęsknię 
zwlekam 
z zamknięciem cię 
w ramionach 

Zostań 
jeszcze tak 
i nie podnoś powiek 
niech melancholii 
chmura się rozpłynie 
w końcu 
pomilczę jeszcze 
w sobie 
jak 
nie wyłuskany orzech 
wartownik ciszy 
i dozgonny twój obrońca 

Wiem że i ty 
ochronisz mnie 
najmilsza 
i z błędnych myśli 
wyprowadzisz lasu 
I że 
obdarzysz 
moje zapatrzenie 
błękitem i bezmiarem 
stojącego czasu 

Nie czekaj więc 
na potok słów 
brzęczących mile 
upiększać nam 
nie trzeba piękna 
bo logiczne 
Poezja 
rytm to żywy 
tętna młot bijący 
co źródłem tryska 
w niebo 
gdzie miłość 
wiecznie romantyczna